Luxeverzuim: waarom?
Stof tot Nadenken
Het mag eigenlijk niet, maar we doen het toch: op vakantie gaan voor de schoolvakantie officieel van start gaat. Meer dan een week voor de start ziet Brussels Airport telkens weer haar bezoekersaantallen aanzienlijk stijgen. En die laatste week loopt het aantal reizigers in normale (niet corona) tijden op tot bijna 10.000 meer per dag dan normaal. We snappen het wel, hoor.
Het onderwijs reageert begrijpelijk dat er nu eenmaal gedelibereerd moet worden die laatste week, en dat daar wel wat tijd over kan gaan. Ouders, de toekomst van uw kinderen hangt van die laatste dagen af. Wij, reissector, worden gevraagd u een beetje in de rug te porren, te zeggen dat dit eigenlijk niet hoort. We kunnen u adviseren, inlichtingen geven over meereizende kinderen en hun schoolplicht. Maar sensibiliseren, dat is niet onze taak. Denk gewoon eventjes na zou ik zeggen. En als die paar dagen eerder in Mallorca vertoeven met manlief u gelukkig maakt, kleuter in de dagopvang en tiener aan het zwembad, doe dat dan vooral.
Wellicht moeten we toch eens een keer nadenken over dat idee van vakantiespreiding? Het lijkt wel één van die taboe onderwerpen, die meestal weggeveegd worden onder de noemer “we hebben het altijd zo gedaan en dus is het goed”.
Wellicht dat de inzichten die tijdens dit corona jaar zijn opgedaan, ook kunnen gebruikt worden nà de crisis. De huidige twee maanden lang durende grote vakantie is geen uitvinding van de reissector: heel lang geleden was deze periode nodig, zodat de kinderen tijdens de hoogzomer op het land konden meewerken. Na de oogstmaand augustus kon er dan weer aan school gedacht worden. Toch iets om over na te denken.
